Na 1,5 uur komen we aan bij het hotel in Anuradhapura. Iets buiten het stadje. Een klein hotel waar we een piepkleine familiekamer hebben. Maar daarentegen is het zwembad mega groot. Even zwemmen en wat lunchen en daarna gaan we met de fiets naar alle bezienswaardigheden van Anuradhapura. Dat fietsen is een hele belevenis. Alle kinderen en ook veel oudere mensen zwaaien en roepen naar ons als we langs komen fietsen. Vooral Roos heeft veel bekijks. We komen langs een meer waar veel mensen zich aan het wassen zijn of de was aan het doen zijn. Verderop komen we bij een van de bezienswaardigheden en een plek waar veel boeddhisten naar toe gaan. Het zou gaan om de oudste boom ter wereld. Roos en ik komen makkelijk binnen met een allebei een sarong. Voor de mannen is het lastiger. Men vindt hun korte broeken te kort. Dus bij een kraampje 2 sarongs gekocht en ook zij naar binnen (ze zien er echt aandoenlijk uit ?). Om de boom zijn allerlei plekken waar mensen offers brengen en waar men allerlei teksten voorleest/zingt. Roos en ik krijgen n touwtje om onze rechterpols en een witte stip op ons voorhoofd. Daarna wordt er gewezen op een bakje met geld….. Een bijzonder schouwspel waar je je een beetje een indringer voelt maar waar we heel vriendelijk worden benaderd. De boom trouwens ziet er niet bijzonder uit, maar dat is natuurlijk onze westerse blik.Daarna hebben we nog wat rond gefietst langs de grote stoepa’s en daarna terug naar het hotel.
De volgende ochtend zijn we naar het SOS kinderdorp van Anuradhapura gegaan. We willen dit dorp financieel gaan ondersteunen en vonden het prettig om te zien (ook voor Lars en Roos) hoe ze daar werken. We hadden ook wat spulletjes voor de kinderen meegenomen. We werden vriendelijk ontvangen door de manager en hij heeft ons rondgeleid. Echt indrukwekkend hoe dit kinderdorp werkt en welke sfeer gecreëerd is. Er zijn 14 huizen waar in elk huis 10 kinderen wonen met een “moeder”. Dit is een vrouw uit de omgeving die zelf geen familie heeft en hier permanent woont. De huizen zien er mooi uit met vrolijke kleuren, een keukentje, speelplek en een paar slaapkamers met stapelbedden. De kinderen zijn tussen 1 en 15 jaar en de meeste kinderen zijn wees vanwege de burgeroorlog of tsunami. Ook kinderen van ongetrouwde moeders en van ouders die niet voor hen kunnen zorgen worden hier opgevangen. Er wordt gezorgd voor medische verzorging, ze gaan allemaal naar school, maar het belangrijkste is dat er een echt thuis wordt gecreëerd voor de kinderen.
Erg indrukwekkend wat ze hier gecreëerd hebben en welke positieve sfeer het dorp uitstraalt ondanks alle ellende die de kinderen hebben meegemaakt.
Terug naar het hotel en vervolgens richting station om de trein te nemen naar Polgahawela. Freja.
Een mooi verhaal,ja als je dat leven daar ziet ,word je wel een beetje stil , maar genieten jullie maar !! van je mooie reis . hier alles prima .liefs ma janny oma
Mooi dat jullie een bezoek hebben gebracht aan het kinderdorp. Je had al verteld dat jullie dat van plan waren. Goed om te zien wat daar gebeurt als je het financieel gaat steunen. Geniet maar van het mooie warme weer daar. Hier is het al een paar dagen herfst met storm en regen!